Chłopiec z obrazu Claud'a Monet'a
Un coin d'appartement (1875)
Stoisz jakby na granicy
pomiędzy narodzinami słów
a śmiercią przedmiotów.
z którego spoglądasz
i który łączy cię ze światem
a równocześnie od niego oddziela.
Stoisz w półmroku pokoju
na popękanym parkiecie
i widzisz jak rośnie ogród
poprzez otwarte drzwi.
Nie wiesz, że tak samo
pękają kości
i zardzewiała stal
gdzież w dole, głęboko w torfowisku.
Zbierasz ciszę
ze starego stołu
wiszącego żyrandola
ze wszystkich zasłon i draperii.
Gałęzie i liście naginają się do wnętrza pokoju.
Zieleń przechodzi w szarość.
A ty, ty zamknąłeś ciszę
głęboko w sobie.
Będziesz ją tam trzymał
dopóki nie wyrosną jej skrzydła.
Dečak na slici Claude Monet-a
Un Coin d’appartement iz 1875.
Stojiš kao na granici
između rađanja reči
i umiranja predmeta.
Stojiš nem kao slika
kroz koju gledaš
i koja te vezuje sa svetom
i odvaja od njega u isto vreme.
Stojiš u polumraku sobe
na parketu koji pucketa
i gledaš bujanje vrta
kroz otvorena vrata.
Ne znaš da isto tako
pucketaju kosti
i zarđalo gvožđe
negde dole, duboko u tresetu.
Sakupljaš tišinu
sa starog stola
kitnjastog lustera
sa sivih zavesa i draperija.
Granje i lišće se nagnulo u sobu.
Zeleno ulazi u sivo.
A ti, ti si zaključao tišinu
duboko u sebi.
Držaćeš je tamo
dok joj ne izrastu krila.
Rozbite wystawy
Rozbite wystawy. Opadło powietrza.
Zaslona okienna. Rampa amputovała
niepotrzebne części. Pierwszy zimny dzień roku.
Czas jest tą magmą pozostawiońa na deszczu. Nie ma
czasu na odciśnięcie znaku. Dowód osobisty. Dowód.
Krwisty obraz. Czarno na białym. Zbieracz odłamków.
Wystawy naprawdę są rozbite. Nie przeskakując
przez okruchy szkła. Weszli bosonodzy. W beton miasta.
Zwisają z nich ceny i deklaracje. Wskazówki dotyczące prania.
Zamknięte oczyma labyrinty. Zamknięte bramy
miasta. Dobrze udeptane ścieżki. W odcinkach.
Tam gdzie historia rozlewała mleko. Uciekamy.
Po korytarzach wydrążonych kości. Bez drogowskazu. Na pamięć.
Razbijeni izlozi
Razbijeni su izlozi. Spuštena oštrica vazduha.
Pozorišna zavesa. Rampa što je amputirala
nepotrebne delove. Prvi hladan dan u godini.
Vreme je ta magma ostavljena na kiši. Premalo
vremena da utisneš znak. Ličnu kartu. Dokaz.
Krvnu sliku. Crno na belo. Sakupljač krhotina.
Ali izlozi su stvarno razbijeni. Ne preskačući
mrvice stakla. Bosonogi su ugazili. U beton grada.
Vise im cene i deklaracije. Uputstva o pranju.
U očima zaključani lavirinti. Zaključane kapije
grada. Dobro utabanim putevima. U presecima.
Tamo gde je istorija prolivala mleko. Bežimo.
Hodnicima šupljih kostiju. Bez putokaza. Napamet.
tłumaczenie Agnieszka Żuchowska-Arendt
Czas się zakończy, Maximum, Kraków, 2011.
Knjigu Vreme se završilo na srpskom jeziku možete preuzeti na ovom linku.
Нема коментара:
Постави коментар