Agon XII

Novi Agon, dvanaesti po redu, u rubrici prevedena poezija donosi stihove poljskih pesnika mlađe generacije u prevodu Biserke Rajčić. U pesmama Marćina Hamkala iznosi se samosvojni savremeni urbani idealizam, pismom koje na interesantan način spaja narativni postupak sa jezikom metafizičke strepnje. Svet koji svojim stihovima prikazuje Radoslav Kobjerski opustošeni je prostor, sveden na predmete. Lirski, ponegde i (pseudo)apokaliptično intonirane, pesme Kobjerskog poprimaju snažne satirične i autoironične nijanse. Poezija Aleksandre Pežinjske-Vićiškjevič, narativno, pa i logoreično, pribegava postavkama ženskog pisma. U njenim pesmama se varira socijalno i subjektivno u okvirima prepoznatljivog kanona ove poetike.

Rubriku poezija otvara Vladimir Tabašević, čiji novi ciklus pesama, ispisan neposrednim jezikom, smelo združuje motiv smrti i buđenja seksualnosti. Ivana Maksić-Jurodiva, nizom slobodnih slikovnih asocijacija, odsečno formulisanih, osmišljava svojevrstan sinestezijski hromatski krug. Elipsa je jedna od glavnih odlika pisma Sonje Šljivić, koja i u novim pesmama nastavlja da istančano razrađuje stih, pridajući mu bezmalo upečatljivost diktuma. S druge strane, stihovi Ljiljane Živković na vrlo hrabar način spajaju visokoparni registar floskula masovne proizvodnje sa nekim oveštalim lirskim motivima.

Temat ovog Agona posvećen je francuskom pesniku Žaku Rubou. Priređivač Bojan Savić Ostojić fokusirao se na njegovu pesničku knjigu Nešto, crno (Quelque chose noir). Ova knjiga, posvećena uspomeni na preminulu pesnikovu suprugu, fotografsku umetnicu Aliks-Kleo, izdvaja se u autorovom opusu time što na vrlo originalan način spaja ispovedno pismo sa matematičkim postupcima i motivom fotografije. Uz predstavljanje autora i njegovog dela, donosimo i izbor prevoda iz knjige, kao i tekst teoretičara Žan-Fransoa Pifa o dijalogu između fotografije i poezije. Izboru su pridodate i tri fotografije Aliks-Kleo Rubo.

www.agoncasopis.com